Sinds het aanzoek in de zomer van 2019 stond een globaal plan voor onze bruiloft gauw vast. Dichtbij huis en een groot feest voor onze familie en vrienden. In het najaar gingen we aan de slag met de voorbereidingen. Het werd september 2020, genoeg tijd dus om rustig van de voorpret te genieten.

Het was niet moeilijk om te beslissen waar de jurk gekocht zou worden. Twee keer per jaar gaat Monique met haar moeder naar Lijfstyle om nieuwe bh’s in te slaan en laten vallen dat er een aanzoek was geweest was voldoende om Annet zo enthousiast te maken dat er, nog voordat de eerste BH gepast was, al een datum geprikt was om jurken te passen. Eind oktober was het zo ver, samen met moeder en zussen was het tijd om bij Het Boudoir op jurkenjacht te gaan. Gastvrij werden we bij Annet ontvangen met thee en lekkers. De eerste jurk was mooi (Wauw, voor het eerst een bruidsjurk aan!), maar daarna werden al snel alle jurken vergeleken met de tweede jurk. Het was wel duidelijk. Toch waren we niet zomaar klaar. Volgens Annet was dit namelijk wel het moment om ook type jurken te passen die je misschien niet direct in gedachten had, maar toch een keer aangehad moest hebben. Zo was er een ontzettend gave prinsessenjurk die ook echt een wauw-effect gaf, maar toch echt voelde als prinsessenjurk en niet als bruidsjurk. Wel heel gaaf en fijn om te weten en toch geprobeerd te hebben. Daarna was het tijd voor de accessoires, gelukkig konden we daar makkelijk uit kiezen en het hele plaatje was al snel compleet. De jurk (inclusief schoenen, sieraden en alles wat erbij komt) was gekozen. Fijn dat Het Boudoir zo’n totaalpakket kan bieden.
Verder met locaties, catering, uitnodigingen, fotograaf, videograaf, bruidstaart, oldtimer, pak, ringen, muziek voor tijdens het eten, feestband voor tijdens het feest. Rond de jaarwisseling waren we al een heel eind.
Ongeveer negentig mensen zouden de ceremonie bijwonen in het stadhuis en daarna zouden de tachtig middag/avondgasten aansluiten op de feestlocatie voor een uitgebreid buffet en een spetterend feest.

Natuurlijk hadden we al gehoord van dat vreemde virus in China, maar we maakten er ons niet druk om. Toen werd het maart 2020 en ging Nederland op slot. Heel vervelend en beangstigend, maar in september zal het toch wel over zijn? In de zomer bleek dat dit ijdele hoop was. Na enige tijd wikken en wegen hebben we besloten de boel te verplaatsen naar april 2021. Want dan zal het echt wel over zijn, toch? Langzaam, maar zeker werd duidelijk dat ook dat niet het geval zou zijn. Nog een keer verplaatsen dan? Dat was geen optie. Ook al wilden we oorspronkelijk trouwen voor het feest, het trouwen op zich werd voor ons steeds belangrijker. Dat wilden we (ook na bijna acht jaar verkering) niet langer uitstellen. Vrijdag 30 april 2021 bleef de datum, maar de reeds gemaakte plannen konden in de papierbak. Toen ontstond het idee voor de Wedding@Home. Immers, als werk, school, uit eten, musea, concerten enzovoorts thuis beleefd kan worden, waarom dan geen bruiloft?

We begonnen met de ceremonie. Slechts een fractie van onze gasten mocht daarbij aanwezig zijn. De overige gasten wilden we er toch bij hebben via een livestream. Het feit dat in het stadhuis alleen een stopcontact aanwezig was mocht de pret niet drukken. De videograaf zocht een goede streamregisseur en zou zorgdragen voor alle video- en geluidsapparatuur. Zelfs het internet nam hij zelf mee, dus dat moest goedkomen. Na de ceremonie konden we niet terecht bij onze locatie, want de horeca was nog altijd dicht. In ons eerste Wedding@Home-plan gingen we na de ceremonie ook zelf naar huis. Maar het beeld dat we ’s middags na onze ceremonie in vol ornaat thuis zouden komen in een leeg huis was wel heel verdrietig. Gelukkig heeft een van onze ouderlijke huizen een ruime tuin waar we na de ceremonie voor een drankje terecht konden. De eigenaar van de trouwlocatie zou de tuin overkappen en zorgen voor catering, waardoor we met het kleine groepje ceremoniegasten nog even konden borrelen en eten. Voor de rest van de gasten hadden we een proostmoment gepland via ZOOM.

Het proostmoment was niet zomaar een ZOOM-meeting. Voor ons begon dit moment al vier dagen van tevoren. Toen begonnen we met het inpakken van het Wedding@Home-pakket. De ontwerper van de trouwkaart had een fabelachtig doosje ontworpen, waar we zelf cupcakes (in de stijl van de bruidstaart) en bubbels in konden doen. In totaal maakten we 82 doosjes die we in twee dagen tijd door heel Nederland bij al onze gasten hebben afgeleverd. Van Alkmaar tot Maastricht, we zijn overal geweest, opgedoft en wel. We begonnen twee dagen voor de bruiloft om kwart voor zeven in de ochtend en de avond voor de bruiloft waren we (na 1300 km te hebben gereden) rond negen uur in de avond weer klaar. De tocht was slopend, maar ronduit fantastisch. Familieleden, vrienden, collega’s, de ene had zich nog meer uitgesloofd dan de ander om ons te ontvangen. We gingen met een auto vol doosjes de deur uit en kwam met een auto vol cadeaus weer thuis. En de bruiloft moest nog beginnen!

Op de dag zelf leek het wel een gewone bruiloft. De eerste aanblik bij haar ouders thuis, panne met de trouwauto, foto’s, ceremonie, je kent het wel. Voor veel kijkers naar de livestream was het even wennen dat je tijdens de ceremonie hardop commentaar kon geven. Geweldig vonden we de foto’s van vrienden en familie die strak in het pak (conform onze dresscode met een vleugje rood) naar de ceremonie zaten te kijken. De borrel en het diner waren wat rustiger dan gepland qua gasten, maar niet minder gezellig en liefdevol. Voor de ZOOM-borrel werden wij in een stoel gezet voor een camera en een grote televisie. Na enige technische malheur (hoort er ook bij) was het moment daar, het proosten kon beginnen. We bedachten toen pas dat we eigenlijk (ondanks weken voorbereiding) geen idee hadden wat we gingen doen. Maar dat gaf niet, want alles wat je normaal op een bruiloft doet (geestige liedjes, ongemakkelijke speeches, noem maar op) kwam nu digitaal voorbij. Door combinatie van iedereen in de dagen ervoor in levenden lijve zien en op de dag zelf op een scherm leek het echt alsof iedereen erbij was. De structuur op ZOOM was zoals je verwacht als 150 mensen die ZOOM niet allemaal gewend zijn deelnemen in feeststemming, totale chaos. Prachtig om mee te maken.

Als toetje gingen de terrassen enkele dagen voor de bruiloft weer open. Tot 18:00 uur, dus voor onze dag zelf had dit geen functie meer. Maar de dag erna konden we toch met onze goede vrienden een paar uur borrelen op het terras. Prima reden om je trouwjurk en -pak weer eens aan te trekken! Dat was voorlopig het sluitstuk van onze vierdaagse bruiloft.

Was het de bruiloft die we voor ogen hadden? Nee, natuurlijk niet. Maar een unieke dag was het wel! Dat spetterende feest komt er heus nog wel. De ceremonie doen we dan nog eens over voor de neefjes en nichtjes die er nu niet bij konden zijn. Tevens een goede reden om nog een keer als bruidspaar gekleed te gaan. Binnen de maatregelen hebben we er alles aan gedaan om het tot een succes te maken. We hopen natuurlijk dat niemand ooit nog door een pandemie hun plannen zo moeten omgooien. Maar voor ons bleek onze eigen Wedding@Home een fantastisch alternatief.
Paul & Monique